Vanaf 1 januari 2010 is er een nieuwe rookwetgeving voor de horeca.
De bedoeling van deze nieuwe wetgeving is de niet-rokers te beschermen tegen de schadelijke gevolgen van passief roken.
Sinds 1 juli 2011 is er een algemeen rookverbod in alle horeca-inrichtingen van kracht. Dit is het resultaat van een arrest van het Grondwettelijk Hof dat alle uitzonderingen in de wetgeving annuleert.
De wet van 22 december 2009 betreffende een algemene regeling voor rookvrije gesloten plaatsen toegankelijk voor het publiek en ter bescherming van de werknemers tegen tabaksrook luidt: 'Het is verboden te roken in gesloten plaatsen die voor het publiek toegankelijk zijn. Deze plaatsen dienen rookvrij te zijn'.
Een gesloten plaats is in de wet gedefinieerd als een 'plaats door wanden afgesloten van de omgeving en voorzien van een plafond of zoldering'. Dat wil zeggen dat er op alle plaatsen die niet aan deze definitie voldoen wel mag worden gerookt, bijvoorbeeld op een openluchtterras aan een horecazaak. Maar in de praktijk zijn niet alle terrassen helemaal open of gesloten waardoor de wetgeving soms moeilijk te interpreteren is.
Om alle horeca-inrichtingen op gelijke voet te behandelen en vaststellingen ter zake rechtsgeldig te maken, is het belangrijk dat alle controleurs en leden van de politie op dezelfde manier beoordelen of een plaats / terras open of gesloten is. Ook de uitbaters zelf moet dit onderscheid begrijpen. De regels moeten dus duidelijk en eenvoudig toepasbaar zijn.
Om niet als een gesloten plaats te worden beschouwd, moet een terras aan één zijde permanent en volledig open zijn, ongeacht de weersomstandigheden. De open zijde mag niet tijdelijk en/of deels worden afgesloten, bijvoorbeeld door middel van een windscherm of zonnewering. Alleen als een terras aan deze voorwaarden voldoet, mat er gerookt worden.
Een terras dat hieraan niet voldoet, wordt als een gesloten plaats aanzien waar een rookverbod geldt en dus ook rookverbodstekens moeten worden aangebracht. In dit geval kan de oppervlakte van deze gesloten plaats meetellen bij de berekening van de maximale oppervlakte van de rookkamer.